Aan het begin van de zomer was ik te gast in een podcast door en voor twintigers en dertigers. Het thema van het gesprek was geluk. Ik hoorde mezelf zeggen dat ik wil kunnen ‘zijn met wat er is’ en dat open staan voor het moment mij geluk brengt. Maar hoe doe je dat dan, zijn met wat er is?
Het is makkelijk gezegd, maar nog niet zo simpel gedaan. De zin ‘zijn met wat er is’ komt misschien ook wel abstract of zelfs zweverig over. In mijn optiek gaat het over open staan voor wat er gebeurt, in jezelf en om je heen.
Die openheid, voor wat er zich voordoet is er bij mij ook wel eens niet. Dan gaat het meestal zo dat ik in de dagelijkse gang van zaken teveel haast heb, waarbij ik geloof dat ik te veel dingen te doen heb en te weinig tijd. Vaak zorgt mijn haast er voor dat ik minder goed voel en luister. Mijn geest neemt het over en ik denk allerlei gedachten over hoe het anders zou moeten zijn. Anders dan de situatie zich op dat moment aan mij voor doet.
Steeds vaker lukt het me op die momenten om mezelf te herinneren welke waardevolle instrumenten ik tot mijn beschikking heb: mijn aandacht en mijn lichaam. Door mezelf te richten op mijn ademhaling of op wat mijn zintuigen waarnemen, lukt het me te verlangzamen en weer nieuwsgierig te zijn naar wat er in mij en om mij heen gebeurt.
De tijd nemen om nieuwsgierig te zijn helpt me om te accepteren wat er zich voordoet, zodat ik weer meer open sta en ook kan luisteren naar hoe een moment zich wil ontvouwen. Zo kan ik voelen wat ik nodig heb of wat ik aan een situatie kan toevoegen.
Een oefening in voelen en verlangzamen die ik vaak toepas heb ik geleerd van een vriend. Je stelt je voor dat je in je hoofd en romp een zandloper hebt tot aan je heupen. Het zand loopt in je verbeelding van je hoofd, door je ribbenkast naar je heupgebied. Het duurt een tijdje voordat het zand zich settelt in je buik, net als in een echte zandloper. Tijdens die paar minuten dat het denkbeeldige zand naar beneden stroomt, ben je je bewust van je ademhaling en je gewicht in de stoel. Probeer het maar eens uit, misschien voel je je ook anders na de oefening.
Wat zijn jouw manieren om te zijn met wat er is?